تاکید چین و اندونزی بر همکاری «برد-برد»

براساس این گزارش، جوکو ویدودو که کشورش ریاست گروه ۲۰ را در سال جاری برعهده دارد، در تلاش است تا شکاف‌های موجود بین اعضای این گروه که بعد از حمله روسیه به اوکراین افزایش یافته را کاهش دهد.

در نیمه نخست سال ۲۰۲۲، چین واردات کالاهای مورد نیاز خود از اندونزی را ۳۴.۲ افزایش داده و به طور عملی اندونزی دومین مبدا وارداتی منابع طبیعی چین بعد از روسیه بوده است.

چین از مدل شراکت استراتژیک با اندونزی در مقابل ادبیات تند در قبال آمریکا در ماه‌های اخیر ستایش می‌کند. پکن و واشنگتن در ماه‌های اخیر از مسائلی مانند تایوان و اوکراین گرفته تا تعرفه‌های تجاری و مسائل مرتبط با دریای جنوبی چین اختلاف داشته‌اند.

ماه گذشته رییس جمهوری اندونزی با سفر به اوکراین و روسیه با ولودیمیر زلنسکی و ولادیمیر پوتین دیدار کرد. او گفت که اندونزی قصد دارد به «پل ارتباطی» دو کشور تبدیل شود.

به گزارش روز سه‌شنبه ایرنا از رویترز، جوکو ویدودو رییس جمهوری اندونزی که به پکن سفر کرده، امروز با شی جین پینگ رییس جمهور و لی کی گیانگ نخست وزیر چین دیدار کرد.

کاخ ریاست جمهوری اندونزی اعلام کرد که چین وعده واردات یک میلیون تن روغن پالم دیگر را هم از اندونزی داده است.

تعهد چین به عنوان اولین شریک تجاری اندونزی مبنی بر تعمیق روابط تجاری و حمایت کامل از ریاست اندونزی بر اتحادیه ملت‌های جنوب شرق آسیا (آ. سه. آن) در سال آینده یک پیروزی سیاسی و اقتصادی برای رییس جمهور اندونزی محسوب می‌شود.

اندونزی یکی از مهمترین تامین کنندگان زغال سنگ، مس و گاز طبیعی برای دومین اقتصاد بزرگ جهان است.

چین که تاکنون به دلیل حمله روسیه به اوکراین حاضر به محکوم کردن مسکو نشده، به طور مرتب خواستار آتش بس شده و پیشنهاد تسهیل در گفت‌وگو بین طرفین داده است.


منبع: https://www.irna.ir/news/84834458/%D8%AA%D8%A7%DA%A9%DB%8C%D8%AF-%DA%86%DB%8C%D9%86-%D9%88-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%88%D9%86%D8%B2%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D9%87%D9%85%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%A8%D8%B1%D8%AF

چین آخرین بار و در جریان برگزاری المپیک زمستانی در ماه فوریه از رهبران خارجی میزبانی کرده بود که ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه نیز جزو آنها بود.

براساس بیانیه مشترک صادر شده توسط روسای جمهور چین و اندونزی، پکن و جاکارتا با احساس مسوولیت قوی برای حفظ صلح و ثبات منطقه‌ای اقدام کرده‌اند. آنها نمونه‌ای از کشورهای بزرگ در حال توسعه هستند که بدنبال دستیابی به قدرت از طریق اتحاد و همکاری برد-برد هستند.